To jeden z najpiękniejszych placów na świecie. Leży on wewnątrz zarysu starożytnego rzymskiego stadionu .Budynki wokół placu zbudowano na poziomie siedzeń Circus Agonalis, stadionu  wzniesionego przez cesarza Domicjana w 86 r. n.e., zprzeznaczeniem na igrzyska w stylu greckim, w którym zawodnicy występowali nago. Jeden koniec stadionu, mieszczącego 30 tyś. widzów, był zaokrąglony. Po powrocie z Awinionu (1377 r.) papieże wybrali Watykan na swoją nową rezydencję. Był to początek urbanistycznego rozwoju rejonu Campo Marzio. W 1477 r. papież Sykstus IV przeniósł tu z Kapitolu tradycyjny, centralny targ, który funkcjonował w tym miejscu przez następnych 390 lat. Do dziś tradycja targu przetrwała, choć jedynie w formie bożonarodzeniowych straganów, rozstawianych zawsze w grudniu, z zabawkami i ozdobami. Jednak dzisiejszy kształt Piazza Navona zrodził się w latach 40-tych XVII w. gdy papież Innocenty X z rodu Pamphilich postanowił tu właśnie wznieść nową rodzinną rezydencję, w skład której wchodziły także bogato zaprojektowane fontanny oraz kościół. Zarówno Pałac - Palazzo Pomphili, ukończony w 1650 r., jak i związany z nim kościół Sant’ Agnese in Agone zbudowano w miejscu, gdzie 13-letnia Agnieszka, chrześcijańska dziewczyna z IV w., która odrzuciła zaloty syna rzymskiego urzędnika, została podobno publicznie obnażona. Legenda mówi, że na skutek cudu, jej włosy urosły tak szybko i były tak długie, że okryły jej nagość. Agnieszka i tak została męczennicą, ścięto ją bowiem (w 304 r.) podczas prześladowań chrześcijan za rządów cesarza Dioklecjana. Fasadę kościoła zaprojektował Borromini, który pracował nad nią tak długo, aż w 1657 r. pokłócił się z rodziną Pamphilich. Borromini stracił zamówienie na centralną Fontannę Czterech Rzek (Fontana dei Quattro Fiumi).   Rozsądniejszy, bardziej dyplomatycznie postępujący Bernini wkradł się w łaski Donny Olimpi, szwagierki papieża. Podobno Bernini wyrzeźbił jedną z figur na fontannie z podniesionym ramieniem, by chroniła przed upadkiem kościoła Sant’ Agnese in Agone, a wyrzeźbiona przez Borrominiego figura świętej z ręką na sercu odpowiada: "Nie spadnie". Fontannę ukończono w 1651 roku, na długo przed fasadą Borrominiego. Fontanna Maura (Fontana del Moro) jest dziełem Giacoma della Porty, ale Bernini zaprojektował jej centralną postać.

Po lewej stronie widoczny jest kościół  Sant’ Agnese in Agone, którego fasada jest

przykładem kunsztu Borrominiego. Zdobiąca środek placu Fontanna  Berniniego -

 dei Quattro Fiumi (Fontanna Czterech Rzek) - alegoria Nilu, Gangesu, Rio dela Platy

 i Dunaju oraz czterech znanych wówczas kontynentów. Według anegdoty, posąg Nilu

zakrywa oczy, bojąc się, że fasada świątyni na niego runie.

Widok na Piazza Navona od strony Fontanny Neptuna

Piazza Navona

Fontanna dei Quattro Fiumi Berniniego (Fontanna Czterech Rzek)

Posąg Nilu zakrywa oczy, bojąc się,

że fasada świątyni na niego runie.

(Fontanna Czterech Rzek - Berniniego )

Fragment Fontanny dei Quattro Fiumi Berniniego

 Fontana del Moro (Fontanna Maura) wykonana przez Giacoma della Portę

na Piazza Navona (Centralną postać zaprojektował Bernini)

Na Piazza Navona, przed kościołem  Sant’ Agnese in Agone,

obok Fontanny dei Quattro - Fiumi Berniniego.

Fontana del Neptuno (Fontanna Neptuna)  z grupą morskich nimf na Piazza Navona.

Fontanna zaprojektowana przez Giacomo della Porta.

Kościół  Sant’ Agnese in Agone, którego fasada jest przykładem

 kunsztu Borrominiego.

Wnętrze Kościoła  Sant’ Agnese in Agone jest dziełem Girolama Rainaldiego.

Figura Św. Agnieszki, znajdująca się nad ołtarzem

w Kościele Sant’Agnese in Agone

Ołtarz  w Kościele  Sant’ Agnese in Agone.

Kaplica  w Kościele  Sant’ Agnese in Agone.

Wnętrze Kościoła  Sant’ Agnese in Agone jest dziełem Girolama Rainaldiego.