Fontanna di Trevi – to jeden z symboli Rzymu. Ma imponujące rozmiary i jest arcydziełem Nicoli Salviego, zręcznie wbudowanym w bok współczesnego pałacu książęcego. Budowę monumentalnej fontanny w tym miejscu rozważało kilku papieży. Sporządzono wiele projektów, w tym jeden przedstawił Bernini. Jednak dopiero w 1732 r. papież Klemens XII  (którego herb papieski widnieje na szczycie fontanny) zaaprobował projekt przedstawiony przez Nicolę Salviego. Budowa fontanny trwała 30 lat. W szczególnie uwydatnionej części centralnej dominuje postać Neptuna, niżej natomiast, wśród skał, dwaj Trytoni szamoczą się z końmi (jednym spokojnym, drugim rzucającym się, co ma przedstawiać morze w różnych stanach). Tryskająca, szumiąca woda odtwarza potęgę i siłę oceanu. Rzeźbienie tych centralnych figur rozpoczął mało znany Giovanbattista Maini, ukończył je zaś Pietro Bracci. Posągi w niszach symbolizują Obfitość (po lewej) i Zdrowie (po prawej). Obie są dziełem Filippa Vallego. Cztery figury. Cztery figury stojące na tle attyki, wykonane przez różnych  rzeźbiarzy przedstawiają dobroczynny, użyźniający wpływ wody w różnych porach roku. Naprzeciwko fontanny znajduje się kościół Santi Vincenzo e Anastasio, który był parafialnym kościołem papieży, gdy mieszkali jeszcze na Kwirynale. W krypcie przechowywane są serca i wnętrzności niemal wszystkich papieży z XVII, XVIII, i XIX wieku. Obyczaj ten przerwał Pius X

(1903-1914 r.).  

Fontanna di Trevi

Fontanna di Trevi

Przed Fontanną di Trevi