Neapol jest miastem w południowych Włoszech, u podnóża Wezuwiusza, nad Zatoką Neapolitańską (Morze Tyreńskie). Jest stolicą regionu Kampania, posiada ok. 1,1 mln. mieszkańców i jest dużym ośrodkiem przemysłowo - handlowym. Rozwinięty jest tu przemysł rafineryjny, petrochemiczny, stoczniowy, taboru kolejowego, maszynowy, włókienniczy i papierniczy.  Mają tu siedzibę liczne banki i spółki handlowe. Znajduje się tu także duży port handlowy, rybacki i pasażerski. W pobliżu Neapolu znajduje się międzynarodowy port lotniczy. Bardzo ceniony w świecie jest Uniwersytet Neapolitański (założony w 1224 r.), a także liczne szkoły wyższe. Konserwatorium ma tradycje sięgające  XVI w. Wysoko cenione są instytuty naukowo - badawcze (m. in. instytut morski z wielkim akwarium), obserwatoria astronomiczne i wulkaniczne. Ciekawe bardzo są liczne muzea z cennymi znaleziskami z Pompejów (Museo Nazionale) i Galeria Nazionale.

Neapol założony został prawdopodobnie ok. 600 r. p.n.e. przez kolonistów greckich. W latach 327-326 p.n.e.podbity został przez Rzym. Od VI wieku Neapol znalazł się pod władzą Bizancjum, a w 1139 r. przyłączony został do Królestwa Sycylii. W 1226 r. Neapol awansował do rangi stolicy Królestwa Neapolu. Nastąpił szybki rozwój miasta (główny ośrodek manufaktur wyrobów z jedwabiu i sukna). W 1799 r. w Neapolu proklamowano Republikę Partenopejską, która upadła w lipcu 1799 r. W latach 1806 - 1815 Neapol był stolicą zależnego od Francji Królestwa Neapolitańskiego. Od 1816 r., po restauracji Burbonów, powstało Królestwo Obojga Sycylii, a w 1860 r. Neapol  włączony został do zjednoczonych Włoch. W czasie II wojny światowej Neapol został poważnie zniszczony.

Neapol, choć hałaśliwy i zatłoczony, urzeka piękną architekturą, światowej klasy muzeami i kosmopolityczną werwą. Od wieków jest on czarną owcą wśród włoskich miast - wyrzutek, brat - bałaganiarz, z którym nie wiadomo, co począć. To miasto tradycyjnie obarczone bagażem biedy, bezrobocia, nieudolnej biurokracji i bezkarnej przestępczości zorganizowanej. Jednak dzięki staraniom popularnego burmistrza - w ciągu ostatniej dekady odnowiono zabytkowe centrum oraz uporządkowano nieco anarchiczne życie miasta. Tradycyjny duch neapolitański nie daje jednak za wygraną. Fakt, że Neapol należy do najpiękniejszych miast włoskich, że ma sympatycznych mieszkańców i wielowiekowe dziedzictwo kultury widoczne w sztuce, kościołach, zamkach i kuchni (pizza!), nie przysłania ciemnej strony miasta. Lecz jak na czarną owcę przystało, Neapol przewrotnie pozostaje najciekawszym członkiem rodziny.

Neapol odznacza się szczególnym kształtem, który częściowo zawdzięcza uformowaniu terenu, częściowo przypadkowi, a w dużej mierze decyzjom urzędników. Jedynie zwiedzając pieszo rozmaite dzielnice, można poczuć atmosferę tego miasta. Główną arterię miasta Via Agostino Depretis, wytyczono w 1888 r., wśród wąskich i tłocznych uliczek, aby poprawić cyrkulację powietrza po epidemii cholery. Ulica ta łączy Piazza Garibaldi z Piazza Bovio. Od Piazza Municipio i pobliskiego Piazza Plebiscito miasto rozpościera się jak wachlarz na wschód, północ i zachód. Idąc na północ Via Toledo, dochodzi się do czerwonego pałacu, mieszczącego "Museo Archeologico Nazionale" . Na wschód, w trójkącie, którego wierzchołki tworzą: muzeum, Piazza Plebiscito i Piazza Garibaldi, zamyka się większa część starego Neapolu, pełna średniowiecznych uliczek i kościołów. W kierunku zachodnim, na wzgórzu, umiejscowiono galerię sztuki "Capodimonte". Jeszcze dalej, na cyplu, wznosi się jajowata sylwetka Castel dell’Ovo. W pobliżu znajdują się najdroższe hotele w mieście, pięknie odrestaurowana Villa Comunale ze słynnym akwarium i "Mergelliny", gdzie w pobliżu znajduje się miejsce spoczynku Wergiliusza. Z miejsca tego roztacza się piękny widok na całe miasto, z wyłaniającym się z mgły Wezuwiuszem na dalszym planie.

 

Neapol.

                  Neapol           

                                                                                                 Neapol

Neapol, panorama miasta (w tle Wezuwiusz).


Plan Neapolu


Uliczki najstarszej dzielnicy w Neapolu.

Uliczki najstarszej dzielnicy w Neapolu.

Castel Nuovo w Neapolu.

Zamek wzniesiony w 1282 r. dla Andegawenów, następnie przebudowany przez monarchów

aragońskich. Obecnie w zamku znajdują się: Muzeum Civico oraz biura rady miasta i regionu.

Zamek najlepiej prezentuje się z morza - podczas podróży promem na Capri.


 

Castel Nuovo w Neapolu.

Łuk triumfalny Alfonsa I, rozpoczynającego dynastię aragońską w Królestwie Neapolu, wznoszono od 1445 roku, Donatello otrzymał wówczas zlecenie wykonania konnego posągu władcy. W 1451 roku przeniesiono prace na nowe miejsce i wkomponowano łuk pomiędzy baszty strzegące wjazdu do Castel Nuovo. Wówczas też nadbudowano drugą kondygnację ,w której arkadzie miał się znaleźć posąg. Po śmierci Alfonsa I w 1458 r. prace zostały przerwane. Nie wiadomo, kto jest twórcą łuku, jednego z najbliższych antykowi dzieł renesansu. Wiele przesłanek wskazuje na Lucina Laurenę. Fryz nad bramą ukazuje triumfalny wjazd króla Neapolu w 1443 r. Wyżej znalazły się personifikacje czterech cnót kardynalnych, nad nimi wkomponowane antyczne bóstwa rzek, na szczycie zaś stanęła figura archanioła Michała

  

Castel Nuovo - Posąg Alfonsa I  z 1445 r.

Widok na Castel Nuovo w Neapolu od strony morza.