Pałac Dożów to najbardziej okazały przykład weneckiego gotyku. Wzniesiony w IV wieku z różowego marmuru, był oficjalną rezydencją dożów i siedzibą rządów w czasach republiki. Dziś jest namacalnym dowodem ówczesnej potęgi Wenecji. W XVI w. budowlę strawiły dwa wielkie pożary, ale szybko ją odrestaurowano. Główna brama Porta della Carta (obok bazyliki), prowadzi na dziedziniec naprzeciwko Scala dei Giganti (Schody Gigantów) z XV w., na których odbywały się koronacje dożów. Trzy skrzydła pałacu odsłaniają przed gośćmi wspaniałe komnaty i sale. Największa jest "Sala del Maggior Consiglio (Sala Wielkiej Rady), mieszcząca wszystkich 480 (później 1700) członków Rady. Do budowli przylega dawne więzienie. Po procesie, który odbywał się w pałacu, i wydaniu wyroku więźniowie byli odprowadzani do celi po wąskim zadaszonym moście. Romantyczni poeci wyobrażali sobie, że po drodze skazani mogli po raz ostatni spojrzeć na świat, dlatego nazwali go "Il Ponte dei Sospiri" (Most Westchnień). W rzeczywistości po moście przechodzili drobni przestępcy z niewielkimi wyrokami, a zbrodniarzy wtrącano do lochów pod pałacem. Dzisiaj przychodzą tu chętnie zakochane pary, bo pocałunek pod mostem (najpewniej w gondoli) ma ponoć zapewnić miłość aż po grób (co najmniej).

Plan Centralnej Wenecji

Bazylika św. Marka i Pałac Dożów w Wenecji