Luksor i Karnak

700 km na południe od Kairu, na wschodnim brzegu Nilu, leży Luksor (dawne Teby), małe miasto z 40 000 mieszkańców. Nil podzielił starożytne Teby na dwa światy:

-miasto żywych ( na wschodnim brzegu Nilu ),

-miasto umarłych ( na zachodnim brzegu Nilu ).

Na wschodnim brzegu stanęły wspaniałe pałace, rezydencje, dzielnice mieszkalne, place targowe, składy. W ciągu stuleciTeby z mało znaczącej stolicy prowincji rozwinęły się w prawdziwą metropolię: rezydencję faraonów Nowego Państwa i ośrodek kultu króla bogów - Amona-Re.

Tym, który zjednoczył ziemie nad Nilem po pełnym okropności Pierwszym Okresie Przejściowym i rozsławił miasto był tebański książę Mentuhotep II. Około 2037roku p.n.e. Teby zostały po raz pierwszy stolicą królestwa. Był to jednak tylko epizod, po którym władcy XII dynastii przenieśli się z powrotem do korzystniej usytuowanych miejsc na północy kraju. Wielka godzina dla Teb wybiła z nastaniem osiemnastej dynastii 500 lat później. Stały się ponownie stolicą Egiptu, słynącą ze swej świetności. Teby odgrywały rolę stolicy przez 200 lat, do czasu, kiedy król Amenhotep IV, zwany Echnatonem, porzucił siedzibę przodków i przeniósł dwór do Amarny. Teby pozostały jednak religijnym centrum, a sercem państwa stała sięświątynia Amona-Re w Karnaku. Odgrywała istotną rolę polityczną aż do czasów, kiedy Asyryjczycy zniszczyli miasto, co nastąpiło w VII wieku p.n.e. Po tym ciosie nie podniosło się już nigdy. Wspaniała metropolia stopniowo zapadała się w głąb ziemi. Dziś jej pozostałości leżą pod zabudowaniami współczesnego Luksoru

i okolicznych wsi. Przetrwały wieki jedynie potężne świątynie w sercu Luksoru i sąsiednim Karnaku ( 2 km na północ od Luksoru), ale trzeba było je wydobyć spod zwałów piasku i śmieci.