Wał Hadriana

Północno wschodnie krańce Anglii to dywany wrzosowisk, ruiny zamków, katedry i bezładnie zabudowane wioski. Jest tu Park Narodowy Northumberland. Południową część parku przecina Wał Hadriana, świadectwo 400-letniego panowania Rzymian w Brytanii, który wyznaczał północną granicę cesarstwa.

Konflikty między Szkotami i Anglikami trwały przez 1000 lat po odejściu Rzymian, nawet po unii z 1603 roku. Łańcuch ufortyfikowanych średniowiecznych zamków ciągnie się wzdłuż wybrzeża, podczas gdy inne twierdze nad rzeką Tweed, które niegdyś broniły północnej flanki Anglii, leżą przeważnie w ruinie. W VII wieku, za czasów św. Aidana, Northumbria stanowiła dla północnej Anglii kolebkę chrześcijaństwa, ale wikingowie w wyniku powtarzających się od 793 roku najazdów zniszczyli ośrodki życia religijnego. Jednak część świętych wciąż znajduje miejsce w tutejszej tradycji, a szczątki św. Kutberta i Bedy Czcigodnego są złożone w Durham. Wpływ rewolucji przemysłowej zaznaczył się szczególnie na terenach wokół ujść rzek Tyne, Wear i Tees, czyniąc z tego regionu największy na północy ośrodek wydobycia węgla i przemysłu stoczniowego.

Resztki potężnego niegdyś Muru Hadriana na północy Anglii, który zbudowano w latach 117 - 138 n.e. wykorzystując naturalne walory obronne terenu, takie jak pasma wzgórz, świadczą o istniejącej wtedy potrzebie zabezpieczenia interesów Rzymu w odległej Brytanii. Największy mur obronny w cesarstwie rzymskim to zasługa dwóch ludzi : namiestnika Aulusa Platoriusa Neposa i cesarza Publiusa Aeliusa Hadrianusa Hadriana. Żołnierze z trzech legionów uwiecznili swoje imiona na kamieniach, z których budowali ową zaporę przed barbarzyńcami. Niezależnie od okresu bezpośrednio po śmierci Hadriana, kiedy granice cesarstwa rzymskiego uległy dalszemu przesunięciu na północ, Wał Hadriana stanowił jeszcze przez trzy stulecia system fortyfikacji granicznych, przecinając całą szerokość międzymorza od Tyne na wschodzie do zatoki Soway na zachodzie. Długość ta wynosiła 80 mil rzymskich, a więc około 118 km. Ma 4,5 m wysokości i 2,5 3 m szerokości. Składa się z około 750 000 m³ kamieni. Dodatkową obronę zapewniał system rowów. Umocnienia graniczne uzupełniało 320 wież obserwacyjnych, 17 fortów i 80 bram. Żołnierzy zaopatrywały na zapleczu miasta Corbridge i Carlisle, natomiast przy South Shields, u ujścia Tyne wzniesiono Fort Arbeia, w którym magazynowano towary sprowadzane z południa Brytanii lub drogą morską z kontynentu europejskiego.

Około 118 km długości liczył Wał Hadriana ciągnący się w poprzek kraju

Dzik herb stacjonującego jednego z legionów rzymskich, wykuty w murze

Pozostałości potężnego systemu fortyfikacji w Brytanii.

Tablica informacyjna obok pozostałości Wału Hadriana

Granica: Anglia Szkocja