Londyn
Londyn
Stolica Wielkiej Brytanii największe miasto w Europie liczy około 7 milionów mieszkańców i zajmuje obszar 1600 km2.
Dzieje Londynu sięgają czasów, kiedy tereny Westminster były wielkimi bagniskami. Rzymianie dotarłszy tu, osiedlili się w okolicach dzisiejszego city. W 60 r. n.e. przerzucili przez Tamizę most i założyli ośrodek handlowy, który wkrótce rozwinął się, przyciągając kupców ze wszystkich stron. Pałac Westminster powstał w 1066 r. jako siedziba królewska. Było to tuż przed inwazją, na czele której stał Wilhelm Zdobywca. Z biegiem lat pałac ten stał się ważnym punktem strategicznym i przeniesiono tu siedzibę Rządu. Big Ben dźwięczny głos Londynu, wybija od 1859 r. godziny z dokładnością do sekundy. Budowę tej wysokiej (96 m.) wieży zegarowej podjęto w 1837 roku, gdy na tron wstąpiła królowa Wiktoria. Wieża ta powstała w ramach prac nad odbudową całego kompleksu Parlamentu, który spłonął w 1834 roku. Zarówno realizatorowi projektu zegara Sir Edmundowi Grimthorpe, jak i architektowi i konstruktorowi nie było pisane doczekanie do chwili zawieszenia dzwonu o ciężarze 13,5 tony pomiędzy wielkimi tarczami, każda o średnicy 7 m. Nie było to łatwe i nie od razu się udało. Dziś jego dźwięk, jakby załamany, rozlega się daleko.
Londyn widziany z pokładu samolotu.
Londyn widok ogólny.
Londyn widok ogólny.
Widok na budynki Parlamentu i na Opactwo Westminster Abbey.
Widok na budynki Parlamentu , na Opactwo Westminster Abbey i na zabudowania wzdłuż Whitehall
Westminster jest budowlą zaliczaną do rzędu najsłynniejszych na świecie. Mieści się tam parlament angielski, który składa się z Izby Lordów i Izby Gmin. Pierwsza konstrukcja powstała za czasów Edwarda Wyznawcy, który wstąpił na tron w 1042 roku. Po 45 latach Wilhelm II Rudy, syn Wilhelma I Zdobywcy, kazał rozbudować gmach, dodając Westminster Hall jedną z najelegantszych sal w całej Europie. W tej sali w 1099 roku Wilhelm II Rudy urządził uroczysty bankiet, którym oczarował gości. W XIII wieku Henryk III dobudował jeszcze tzw. salę malowaną. To w tej właśnie sali obradował pierwszy parlament. W 1265 roku odbyło się pierwsze posiedzenie, na które zaproszeni zostali właściciele ziemscy i mieszkańcy miasta. Trzydzieści lat później, w ławach wzorcowego parlamentu demokratycznego, zasiedli autentyczni reprezentanci, wybrani, a nie mianowani. W ok. 1550 roku nastąpił podział członków parlamentu na oddzielne grupy - Izbę Gmin i Izbę Lordów. Miejscem ich spotkań była wspaniała Kaplica Świętego Stefana. W pożarze Westminster w 1834 roku ucierpiał cały kompleks i jego odbudową kierował Sir Charles Bary. Jemu zawdzięczamy dzisiejszy wspaniały styl gotycki. Kaplica św. Stefana została przekształcona w Hall św. Stefana długi korytarz z obrazami i rzeźbami z marmuru. Na podłodze w tym korytarzu umieszczona jest też płyta mosiężna, która wyznacza miejsce na krzesło Spikera. Część budynków Parlamentu i Izba Gmin uległy uszkodzeniu podczas II wojny światowej.
Zgodnie z tradycją każdy obywatel brytyjski ma prawo do spotkania z członkiem parlamentu własnego okręgu wyborczego i złożenia mu wizyty w bogato ozdobionej sali Central Lobby. Podczas obrad można przysłuchiwać się debatom, zajmując miejsce na Strangers Gallerie. Przestrzeganie tradycji parlamentarnych obowiązuje wszystkich, włącznie z królową. Podczas uroczystego otwarcia obrad parlamentu, wymagane jest, by w chwili gdy członkowie gabinetu wchodzą z Izby Gmin, królowa siedziała już na tronie w otoczeniu lordów. Ten zwyczaj zapoczątkowany został w czasach Karola I, kiedy to król wtargnął przemocą do parlamentu domagając się aresztowania pięciu jego członków. Żądania nie spełniono, za to przedsięwzięto odpowiednie środki ostrożności na przyszłość.
W skład Izby Lordów wchodzą biskupi i arcybiskupi kościoła anglikańskiego, parowie z tytułem odziedziczonym oraz parowie mianowani dożywotnio. Członkowie mający odpowiednie przygotowanie w dziedzinie prawa wchodzą w skład organów sądowych Najwyższego Sądu Apelacyjnego Zjednoczonego Królestwa. W Izbie Lordów, podczas uroczystego otwarcia obrad, królowa wygłasza z tronu przemówienie. Specjalne miejsce tzw. Woolsack, przeznaczone jest dla Lorda Kanclerza, działającego równocześnie jako spiker. Lord Kanclerz jest obywatelem najwyżej postawionym ze wszystkich mieszkańców królestwa, zaraz po członkach rodziny królewskiej. W obradach Izby Lordów, odbywających się ok. 140 razy rocznie, uczestniczy średnio 270 przedstawicieli.
Podstawowa władza parlamentu to ustawodawstwo oraz zapewnienie środków finansowych na sprawowanie rządów drogą odpowiedniego opodatkowania. Tryb postępowania w duchu demokracji jest zagwarantowany działaniem partii politycznych członkowie tej partii, która otrzymała większość głosów w wyborach powołują rząd. W obu izbach parlamentu, Izbie Lordów i Izbie Gmin, zasiada łącznie 651 osób, wybranych drogą głosowania. W sali głównej nad porządkiem obrad czuwa Spiker z buławą na stole, która stanowi symbol władzy. Premier i ministrowie rządu siedzą przed nim na ławach z prawej strony. Ławy z lewej strony są zajęte przez opozycję. Do dyspozycji członków parlamentu oddane są sale na odpoczynek, położone wzdłuż tarasu z widokiem na rzekę. W ogrodach położonych z drugiej strony drogi widnieje wieża Rewel Tower, kamienna budowla z 1365 roku, w której przechowywano skarby królewskie. W ogrodach tych umieszczonych jest wiele rzeźb, między innymi dzieło Sir Henryka Moorea wielki posąg Sir Winstona Churchilla spoglądającego na plac Parlament Square.
Big Ben
Gmach Parlamentu i Big Ben.
Widok na budynki Parlamentu.
Najbliższa okolica Parlamentu.
Izba Lordów
Izba Gmin
Hool Świętego Stefana w budynku Parlamentu
Sala Central Lobby w budynku Parlamentu, w której spotykają się członkowie Parlamentu z wyborcami.
Fragment sali Central Lobby w budynku Parlamentu
Budynek Banqueting House w pobliżu Parlamentu.
Londyńskie Oko ( Londyn Ele) widziane nocą
Londyńskie Oko widok ogólny
Londyńskie Oko cieszy się dużą popularnością wśród turystów i mieszkańców Londynu.
Fragment Londyńskiego Oka.
Fragment Londyńskiego Oka.
Widok z Londyńskiego Oka.
Fragment Londynu.
Widok na miasto z okolic mostu Tower Bridge.
Most Tower Bridge otwarty w 1894 roku. Elementy ruchome mostu, każdy o wadze
1000 ton sterowane są elektrycznie i do dziś podnoszą się jak dawniej.
Most Tower Bridge widziany nocą.
Most Tower Bridge z górnych przejść, dostępnych dla publiczności, widoczna jest interesująca panorama miasta.
Most Tower Bridge widziany o wschodzie słońca.
Panorama miasta widziana z górnego przejścia mostu Tower Bridge nad Tamizą.
Most Tower Bridge z podniesionymi elementami ruchomymi.
Most Tower Bridże znowu otwarty dla ruchu kołowego.
Łuk Wellingtona z 1827 roku.
Wzorowany jest na łuku tryumfalnym Konstantyna Wielkiego w Rzymie.
Pomnik Wellingtona (1769-1852) księcia, pokonał Napoleona w bitwie pod Waterlo.
Opactwo Westminster Abbey- fasada.
Przepych i świetność opactwa Westminster Abbey są wynikiem nieustannych starań ze strony monarchów. Pierwszym twórcą opactwa był Edward Wyznawca, który wstąpił na tron w 1040 roku. Był człowiekiem bardzo pobożnym i mocno zaangażowanym w budowę opactwa. Okoliczności złożyły się dla króla tragicznie, gdyż ze względu na zły stan zdrowia nie był w stanie wziąć udziału w uroczystości konsekracji świątyni 28 grudnia 1065 roku. Zmarł osiem dni później. Koronacja następcy Wilhelma Zdobywcy odbyła się w dzień Bożego Narodzenia. Od tego czasu data ta weszła do tradycji uroczystości koronacyjnych i jest do dziś przestrzegana.
W 1220 r. król Henryk II kazał zbudować kaplicę poświęconą Madonnie, co było też początkiem rozbudowy dawnego opactwa. Roboty trwały 300 lat. Wyjątek stanowią wieże zachodnie, które zakończono dopiero w 1745 roku. W opactwie tym pochowani zostali władcy, królowie i królowe. Za ołtarzem głównym w kaplicy do dziś przechowywane są zwłoki Edwarda Wyznawcy, założyciela opactwa.
Od 1308 roku większość monarchów angielskich, podczas ceremonii zakładania korony, zasiadała na specjalnym krześle tronowym ze schowkiem na kamień zwany Scone. Kamień ten wykradziony został Szkotom w 1296 roku. Dopiero w 1996 r. został on oficjalnie zwrócony.
Przed Opactwem Westminster Abbey.
Opactwo Westminster Abbey- nawa wschodnia.
Opactwo Westminster Abbey- krzesło koronacyjne z Kamieniem Przeznaczenia.
W 1950 r. czterej szkoccy studenci wykradli go. Po 4-rech miesiącach został odzyskany. W 1996 r. rząd brytyjski zwrócił go Szkotom i obecnie znajduje się w skarbcu na zamku w Edynburgu)
Opactwo Westminster Abbey- koronacja Elżbiety II na królową Wielkiej Brytanii .
(02.06.1953 r.)
Katedra Westminster
Katedra westminsterska jest katedrą kardynała i głównym kościołem rzymskokatolickim Anglii. Poświęcona została królowi Edwardowi Wyznawcy. Katedra ta zbudowana została w pobliżu dworca Wiktoria i opactwa Westminster Abbey. Nad katedrą wznosi się widoczna z daleka dzwonnica o wysokości 84 m. Katedra jest darem złożonym przez księżną Norfolk i umieszczono w niej inskrypcję Święty Edwardzie módl się za Anglię.
Katedra wybudowana została w latach 1895 1903 z czerwonej cegły przeplatanej szarymi kamieniami portlandzkimi. Do dekoracji wnętrza użyto ponad stu gatunków marmuru ze wszystkich niemal kamieniołomów świata. Osiem kolumn z ciemnozielonego marmuru, które zdobią największą w Anglii nawę, przywieziono w 1899 roku z Tesalii w Turcji. Czternaście stacji Drogi Krzyżowej, pokryte płaskorzeźbami wykutymi w kamieniu, wykonał Erico Gilla. Nie wszystkie mury wewnętrzne katedry są udekorowane, toteż proces zdobienia ich trwa nadal. Podobno w katedrze przechowywane są autentyczne szczątki Świętego Krzyża z Jerozolimy. Kaplice są poświęcone Świętemu Tomaszowi z Canterbury, Świętemu Jerzemu, męczennikom angielskim, świętym irlandzkim i szkockim. Katedra posiada niezwykłe organy, na których można grać z obu końców świątyni.
Katedra Westminster nawa wschodnia.
Katedra Westminster . Kaplica poświęcona Madonnie
Plac Circus za dnia jest ulubionym miejscem spotkań londyńczyków i przybyszy, a nocą przyciąga wszystkich świetlnymi reklamami. Na stronie południowej stoi statua Erosa aluminiowa rzeźba, zwana Shaftesbury Memorial, jest dziełem Sir Alfreda Gilberta z 1892 roku. Wykonał ją w dowód uznania dla księcia Shaftesbury, filantropa epoki wiktoriańskiej. W pobliżu tej rzeźby, na Trafalgar Sqare stoi pomnik legendarnego admirała Nelsona. Straż jego stanowią tu cztery lwy z brązu wytopionego z dział francuskich zdobytych podczas bitew morskich. Bitwy te zlustrowane są na płaskorzeźbach umieszczonych na pomniku. Na Trafalgar Square stoi gmach National Galery. Plac ten zawsze pełen jest turystów i gołębi. Co roku w grudniu, ustawiana jest tu choinka bożonarodzeniowa, specjalnie przywożona z Norwegii. Na Sylwestra pod tą choinką i wokół lwów gromadzi się tłum, by świętować nadejście Nowego Roku.
Plac Circus
Fragment Placu Circus
Przed fontanną na Placu Circus
Shaftesbury Memorial na Placu Circus.
Statua Erosa (Anioła miłosierdzia chrześcijańskiego),
zwana Shaftesbury Memorial na placu Circus
Trafalgar Square w głębi widoczna jest budynek National Galery.
Trafalgar Square
Fragment placu Trafalgar Square.
Fragment Trafalgar Sqare.
Na Trafalgar Sqare stoi pomnik legendarnego admirała Nelsona.
Fragment pomnika Nelsona.
Jedna z płaskorzeźb na pomniku Nelsona.
Straż przy pomniku Nelsona stanowią cztery lwy z brązu wytopionego
z dział francuskich zdobytych podczas bitew morskich.
Gmach National Galery przy placu Trafalgar Square.
Londyn National Galery
National Galery (Galeria Narodowa) w Londynie to galeria sztuki w północnej części Trafalgar Square. Prezentowane są tu zbiory malarstwa z lat 1250 - 1900. Posiada szczególnie dużą kolekcję brytyjskich impresjonistów i kilkanaście dzieł Vincent van Gogha. Jest to galeria państwowa, licząca ok. 2300 dzieł malarstwa, głównie zachodnioeuropejskiego.
Galeria powstała w 1824 roku, gdy Izba Gmin zgodziła się zapłacić 57 000 funtów za kolekcję obrazów bankiera Johna Juliusa Angersteina. 38 dzieł sztuki stanowiło podstawę nowej narodowej kolekcji dla edukacji i rozrywki, przeznaczonej dla szerokich rzesz odbiorców. Dopóki budynek galerii nie został zbudowany obrazy mieściły w domu Angersteina w Pall Mall. Kolekcja Angersteina składała się z dzieł artystów włoskich, holenderskich, flamandzkich i angielskich. W 1823 r. malarz krajobrazów i słynny kolekcjoner sztuki Sir George Beaumont (1753 1827 r.) obiecał swoją kolekcję narodowi pod warunkiem, że zostaną zapewnione właściwe warunki dla ich ekspozycji i konserwacji. Przekazanie obrazów miało miejsce w 1826 roku. Zostały one połączone z kolekcją w Pall Mall, a następnie przeniesione na Trafalgar Square w 1838 roku. Narodowa Galeria została założona dla wszystkich warstw społecznych. Wolny wstęp, łatwa dostępność miejsca, wydłużone godziny otwarcia miały zapewnić, że z tej kolekcji będzie korzystać całe społeczeństwo. Galeria kontynuowała z wielką pasją ten społeczny i nowatorski program.
W pierwszych 20 latach istnienia administracja galerii nie była zorganizowana. Personel był nieliczny. Większość obowiązków leżała na ramionach opiekuna, strategiczne decyzje były podejmowane przez Radę Zaufania, która nie spotykała się regularnie. Publiczna krytyka zarządzania galerii doprowadziła do rządowego dochodzenia i wynikłych z tego reform. Zostało ustanowione nowe stanowisko dyrektorskie galerii z prawem kształtowania kolekcji i zarządzania galerią. Od początku Galeria Narodowa była zaangażowana w edukację. Studenci byli zawsze chętnie przyjmowani w celu poznawania kolekcji oraz wykonywania kopii obrazów. Edukacyjny program galeria kontynuuje do dziś, przyjmując uczniów, studentów oraz szeroką publiczność. Program zawiera darmowe wykłady, zwiedzania z przewodnikiem oraz seminaria.
23 sierpnia 1939 roku Galeria Narodowa została zamknięta. Wewnątrz budynku zaczęła się ewakuacja kolekcji. Tajne miejsce przeznaczone do przechowania dzieł sztuki znajdowało się w Walii, ale 100 mniejszych obrazów zostało przewiezionych do Gloucestershire. Ostatnie dzieło opuściło budynek 2 września, dzień po wybuchu wojny. W czasie wojny budynek galerii został zbombardowany. W 1940 roku ryzyko bombardowania tak wzrosło, że uznano iż. obrazy z Narodowej Galerii nie są bezpieczne i przeniesiono wszystkie eksponaty do starej kopalni w górach powyżej miejscowości Ffestiniog. Około 700 m solidnej skały przykrywało wejście grotę, do której prowadził długi tunel.
Po zakończeniu działań wojennych i odbudowie, eksponaty wróciły na dawne miejsce. Budynek National Galery był czterokrotnie powiększany i nadal się rozwija.
Artyści, których dzieła są tam wystawione, to między innymi: Leonardo da Vinci, Rembrandt, Vincent van Gogha, Tycjan, Sandro Botticelli, Jan van Eyck, Claude Monet, Diego Velasquez, Pierze-Auguste Renoir i wielu innych.
Większa część kolekcji mieści się na jednym poziomie, podzielonym na cztery skrzydła. Obrazy eksponowane są w układzie chronologicznym. Dzieła najwcześniejsze znajdują się w skrzydle Sainsbury. Mniej cenne obrazy wystawione są na niższej kondygnacji budynku głównego.
Gmach National Galery przy placu Trafalgar Square.
Napis na budynku Narodowej Galerii przy placu Trafalgar Square.
Pałac Backingham i pomnik królowej Wiktorii
Pałac Buckingham jest oficjalną rezydencją brytyjskich monarchów i jednocześnie największym w świecie pałacem królewskim. Pałac ten został wybudowany w 1703 roku jako rezydencja miejska Księcia Buckingham. W roku 1762 król Wielkiej Brytanii Jerzy III wszedł w posiadanie pałacu, który przekształcono w jego rezydencję. W ciągu kolejnych 75 lat pałac wielokrotnie rozbudowywano. Współcześnie Pałac Buckingham, prócz roli londyńskiej siedziby królowej Elżbiety II i rodziny królewskiej, jest również miejscem uroczystości państwowych. Odbywają się tu także oficjalne spotkania głów państw. Dla Brytyjczyków pałac stanowi symbol Wielkiej Brytanii, tutaj Londyńczycy składali kwiaty po śmierci księżnej Walii, Diany. Obecnie część Pałacu jest udostępniona zwiedzającym. Na placu przed Pałacem od 1913 roku stoi pomnik królowej Wiktorii.
W dni, kiedy królowa jest w pałacu, powiewa nad nim sztandar królewski. Sztandar ten aż do roku 1997 nigdy nie był spuszczany do połowy masztu na znak żałoby, nawet po śmierci monarchy. Tradycję tę zmieniono dopiero po śmierci Diany, księżnej Walii. Od kwietnia do lipca, codziennie o godzinie 1130 odbywa się przed pałacem uroczysta zmiana warty.
Pałac Backingham i pomnik królowej Wiktorii
Pałac Buckingham
Jej K.M. Królowa Elżbieta II w drodze do parlamentu na doroczne uroczyste otwarcie obrad.
Defilada przed pałacem Buckingham.
Defilada przed pałacem Buckingham.
Policjant strzegący porządku przed pałacem królowej.
Brama wjazdowa przed pałacem Backingham
Pomnik królowej Wiktorii
Fragment pomnika królowej Wiktorii.
Na placu przed Pałacem Backingham.
Łuk Admiralicji wzniesiony w pobliżu pałacu królewskiego Backingham.
Jest to łuk o trzech przejściach sklepionych według projektu Astona Weba z 1910 roku, stanowiący część pomnika ku czci królowej Wiktorii.
Łuk Admiralicji
Warta przed koszarami
Londyn Twierdza Tower
Twierdza Tower nad Tamizą i most Tower Bridge.
Twierdza Tower jest położona nad Tamizą i otoczona jest kilkoma rzędami wysokich murów z kilkunastoma wieżyczkami i fosą. Grubość murów wynosi 3,6 metra. Zbudowana została w 1078 roku dla Wilhelma Zdobywcy i była ona budowlą obronną i pałacową monarchów Anglii do połowy XVII wieku. Ostatni z władców, który z niej korzystał to Jakub I (1566 1625 r.) Znajdowała się tutaj także mennica, skarbiec, arsenał broni oraz obserwatorium. Skarbiec znajdował się w Białej Wieży White Tower i nosi nazwę Jewel Hous. Obecnie znajduje się tam muzeum przyciągające wielu turystów. Zawiera ono między innymi bezcenne klejnoty koronne - berło królewskie z największym diamentem świata 530 karatową Gwiazdą Afryki, koronę imperialną, pierścień królewski, zbroje z dawnych czasów.
W swej zadziwiającej historii budynek ten był fortecą, więzieniem, pałacem, a nawet służył jako Ogród Zoologiczny. Twierdza Tower była pilnowana przez charakterystycznych strażników, nazywanych Beefeaterami (zjadaczami wołowiny). Symbolem Tower są kruki. Istnieje nawet legenda głosząca, że kiedy z tej twierdzy znikną kruki, Imperium Brytyjskie upadnie. W Tower znajdowało się więzienie, z którego nie było ucieczki. Wejście było zaraz nad wodą podpływano łódkami i tam prowadzono więźniów do cel. Znajdowało się tu w przeszłości miejsce straceń.
Obok wzgórza Tower Hill znajduje się Tower Bridge najsłynniejszy chyba most Europy.
Twierdza Tower - Biała Wieża w której znajduje się
skarbiec Jewel Hous.
Twierdza Tower
Widok na Twierdzę Tower.
Widok ma wjazd do Twierdzy Tower.
Widok na Katedrę Św. Pawła.
Katedra Świętego Pawła położona jest w dzielnicy The City. Budowano ją w latach 1675 1710. Budowę katedry nadzorował architekt Sir Christophera Wren. Budowlę tą charakteryzuje piękna kopuła o średnicy 50 metrów, która sprawia wrażenie lekkiej, jednak waży 700 ton. Ta 111 metrowej wysokości, bogato dekorowana kopuła, jest jedną z największych na świecie. Do kopuły prowadzi 627 schodów. Katedra św. Pawła ma 220 m długości, 110 m szerokości i ok. 140 m wysokości. W katedrze znajduje się kilka galerii. Największą popularnością cieszy się Whispering Galery, w której można zaobserwować ciekawe zjawisko. Słowo wypowiedziane szeptem z jednej strony galerii jest doskonale słyszane po jej drugiej stronie. Tłumnie odwiedzana jest także Stone Galery, z której rozpościera się zapierający dech w piersiach widok na Tamizę.
Katedra św. Pawła wzniesiona w 1666 r. to arcydzieło
Sir Christophera Wrena.
Widok na kopułę katedry św. Pawła.
Whispering Galery (Galeria Szeptów) w Katedrze św. Pawła.
Pomnik św. Pawła o ogrodzie przy Katedrze.
Wspaniała elewacja Katedry św. Pawła.
Muzeum Historii Naturalnej
Muzeum Historii Naturalnej (Natura Historyk Museum).
Muzeum Historii Naturalnej mieści się w wiktoriańskim gmachu przy Exhibition Road w dzielnicy South Kensington. Jest to olbrzymi Gmach, przypominający katedrę i jest najbardziej okazały wśród muzeów w tej dzielnicy. Muzeum zostało otwarte w 1881 roku.
W ciekawy sposób przedstawiono tam funkcjonowanie ziemi, ewolucje człowieka, pochodzenie gatunków zwierząt i roślin. Prezentowane są tam także zagadnienia związane z ekologią, geologią, paleontologią, mineralogią i zoologią. Najciekawszą częścią muzeum jest część poświęcona Ziemi, Zwiedzający mogą poznać jej historię, zobaczyć jak działają wulkany, czy też specjalnym symulatorem osobiście przeżyć trzęsienie Ziemi. Ciekawa jest także sfera dotycząca życia dinozaurów, gdzie można zobaczyć naturalnej wielkości, elektronicznie poruszające się gady. Wśród 70 mln. eksponatów na specjalną uwagę zwiedzających zasługuje również kilkunasto metrowy szkielet Diplodoka oraz pień Sekwoi o średnicy 6 metrów.
Budynek jest podzielony na cztery strefy:
- Orange Zone - Centrum Darwina,
- Ogród (na zewnątrz budynku)
- Red Zone - Ziemia dzisiaj i jutro
- Skarby Ziemi
- Początki Ziemi
- Wulkany i trzęsienia Ziemi
- Green Zone - Ptaki, ekologia, skamieniałości morskich gadów, gigantyczna sekwoja, centrum
badawcze, minerały i meteoryty, ssaki i naczelne.
- Blue Zone - Dinozaury, ryby, gady, płazy, bezkręgowce morskie, ssaki
- Człowiek
Muzeum Historii Naturalnej wnętrze budynku wykonane zostało ok. 1880 r. i wykonane zostało techniką niezwykle nowatorską.
Muzeum Historii Naturalnej wnętrze.
Muzeum Historii Naturalnej szkielet dinozaura .
Muzeum Historii Naturalnej jedno z pomieszczeń z eksponatami.
Jeden z eksponatów w Muzeum Historii Naturalnej
Jeden z eksponatów w Muzeum Historii Naturalnej
Jeden z eksponatów w Muzeum Historii Naturalnej.
Eksponaty w Muzeum Historii Naturalnej.
Jeden z eksponatów Muzeum Historii Naturalnej.
w strefie Greek Zone, przedstawiający meteoryt.
Muzeum Brytyjskie
Muzeum Brytyjskie ( The British Museum)
Muzeum Brytyjskie widziane z góry.
Muzeum Brytyjskie ( The British Museum) jest jednym z najstarszych i największych na świecie muzeów historii starożytnej. Zostało założone w 1753 roku w Londynie przy Montague Hause. Pierwszymi eksponatami były odkupione przez rząd brytyjski za 20 000 funtów szterlingów dzieła sztuki od kolekcjonera - Sir Hansa Sloanea. W ciągu następnych lat kolekcja szybko się powiększała dzięki darom i nabytkom z całego świata. Dzisiaj zbiory muzeum prezentują tysiące lat cywilizacji.
Kolekcje sztuki starożytnej Grecji, Rzymu i Bliskiego Wschodu rozlokowane są na wszystkich trzech kondygnacjach muzeum. Zbiory afrykańskie znajdują się w podziemiach, a ekspozycje azjatyckie umieszczono na parterze i pierwszym piętrze. Kolekcja amerykańska umieszczona została w południowo wschodniej części gmachu, natomiast eksponaty z Egiptu podziwiać można na pierwszym piętrze i w pomieszczeniach na zachód od Wielkiego Dziedzińca muzeum.
Muzeum posiada sześć milionów eksponatów obozujących historię ludzkiej kultury od początków aż po dzień dzisiejszy. Z powodu braku miejsca wiele eksponatów jest przechowywana w podziemiach muzeum. Znane eksponaty w Muzeum Brytyjskim: marmury elgińskie, rzeźby z ateńskiego Panteonu, Waza Portlanda, Kamień z Rosetty, Kolekcja Steina z Azji Środkowej, prace Albrechta Rudera, egipskie mumie, benińskie brązy, skarb Sutton Hoo, Listy z Amarna.
Wewnętrzny korytarz i schody w British Museum.
Jedno z wejść do British Museum
Sala wystawowa sztuki starożytnej.
Sala wystawowa sztuki starożytnej.
Eksponaty z kolekcji starożytnej Grecji.
Eksponaty starożytnego Egiptu.
Eksponaty starożytnego Egiptu.
Eksponaty starożytnego Egiptu.
Eksponaty starożytnego Egiptu.
Eksponaty z kolekcji starożytnej Grecji.
Eksponaty z kolekcji starożytnej Grecji.
Eksponat z kolekcji starożytnej Grecji.
Eksponaty starożytne z Azji.
Fragmenty zbroi
Jedna z sal wystawowych.
Jeden z zabytkowych egzemplarzy.
Wejście do Science Museum (Muzeum Nauki) przy Exhibition Road South Kensington.
Apollo 10. w Science Museum
W Muzeum Nauki (Science Museum) pokazane są zbiory ukazujące rozwój wiedzy i techniki, od medycyny w starożytnej Grecji i Rzymie po badania kosmiczne. Dzięki wspaniałym zbiorom połączone są elementy dydaktyki z rozrywką. Ekspozycje są bardzo przejrzyste. Niektóre z eksponatów przygotowane są z myślą o dzieciach, a pracownicy muzeum udzielają bliższych wyjaśnień. Muzeum rozmieszczone jest w siedmiu kondygnacjach, balkonach i półpiętrach. Na parterze zaprezentowano zagadnienia mocy. Można podziwiać wciąż pracujący silnik parowy z 1903 roku. Znajdują się tu również ekspozycje dotyczące kosmosu oraz świata współczesnego. Najciekawszym eksponatem w tej części jest zniszczony Apollo 10, na którego pokładzie w maju 1969 roku trzej astronauci okrążyli księżyc. Na pierwszym piętrze mieści się galeria ukazująca zastosowania materiałów . Na trzecim piętrze znajdują się sale ukazujące eksponaty związane z rozwojem lotnictwa. Dwa ostatnie piętra poświęcone są rozwojowi medycyny. Jednym z eksponatów jest XVII-wieczna waza, w której przechowywano jad żmii. W nowym skrzydle muzeum umieszczono wiele wystaw interaktywnych, kino IMAX oraz symulator ruchu Virtual Voyager. Jest tu też cyfrowy krajobraz Digitopolis, gdzie zainteresowani mają możliwość odkrywania wirtualnego świata dźwięku i obrazu.
Parowóz Rakieta Stephensona w Science Museum.
Londyn Muzeum figur woskowych
Budynek Muzeum Madame Tussauds.
Widok na budynek Muzeum Madame Tussauds.
Wejście do Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds położone jest w pobliżu stacji metra Baker Street. Jest to jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych oferowanych przez Londyn.
Swoją karierę Madame Tussaud rozpoczęła w czasach rewolucji francuskiej, sporządzając maski pośmiertne wielu najbardziej znanych ofiar terroru. Po przyjeździe do Anglii w 1835 roku otworzyła wystawę swoich prac przy Baker Street, niedaleko obecnej siedziby muzeum. Wystawa odniosła duży sukces.
Kolekcja ukazująca postacie członków rodziny królewskiej, polityków, aktorów, gwiazd sportu i muzyki, opiera się na tradycyjnych technikach modelowania w wosku. Główną część ekspozycji stanowią:
- Garden Party, gdzie tłum zwiedzających miesza się z figurami sławnych ludzi,
- Supergwiazdy z najpopularniejszymi postaciami ze świata rozrywki,
- Wielka Sala, prezentująca rodzinę królewską, polityków, pisarzy i artystów
od Lenina i Martina Luthera Kinga po Szekspira i Picassa.
Największym zainteresowaniem w Muzeum Figur Woskowych cieszy się Izba Okropności. Ekspozycję kończy Duch Londynu zwiedzający jadą stylizowanymi londyńskimi taksówkami, uczestnicząc w ważnych wydarzeniach z życia miasta.
Wśród modeli znajdujących się w muzeum znajdują się:
- politycy - Margaret Thatcher, Włodzimierz Lenin, Lech Wałęsa, Nelson Mandela, J.F.
Kennedy, Bill Clinton,
- muzycy The Beatles, Elvio Presley, Bob Maryle, Geri Halliwell, Kilie Minogue,
- sportowcy David Beckcham, Pele, Mahhamed Ali, Ayrton Senna,
- aktorzy Pierce Brosman, Sean Connory, Sylwester Stalonne, Marylin Monroe, Charlie
Chaplin, Marlon Brando.
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds
Wyjazd stylizowaną taksówką z Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds.
Londyn Hyde Park
Wejście do Muzeum Sherlocka Holmesa
Pomnik Sherlocka Holmesa przed muzeum.
Pomnik Sherlocka Holmesa przed muzeum.
Widok ogólny na Hyde Park.
Hyde Park to miejsce, gdzie 41 wystrzałami świętowane są urodziny królowej.
Hyde Park to ulubione miejsce londyńczyków, gdzie alejkami spacerują zakochani.
Hyde Park ma swój osobny posterunek policji.
Wyrazem troski o środowisko naturalne są liczne gaje i kwietniki.
W Hyde Parku można spotkać amatorów konnej przejażdżki.
W Hyde Parku odbywają się demonstracje polityczne. W północno zachodniej części parku każdy ma prawo przemawiać na dowolny temat, ale musi stać na jakimś elemencie (aby nie obrażać angielskiej ziemi) i nie wolno obrażać królowej. Zwłaszcza w niedziele miejsce to cieszy się popularnością wśród domorosłych mówców i wszelkiego rodzaju ekscentryków.
Alejka w Hyde Parku.
Rogal Albert Hall
Obok Hyde Parku wybudowano salę koncertową Rogal Albert Hall poświęconą mężowi królowi Wiktorii, Albertowi. W pobliżu znajduje się jego pomnik - Albert Memorial .
Sala koncertowa Rogal Albert Hall została uroczyście otwarta przez królową Wiktorię w dniu
29 marca 1871 roku. Od tego czasu sala ta była miejscem różnych wydarzeń kulturalnych i koncertów.
Sala koncertowa o owalnym kształcie, ma wysokości 40,5 m, nakryta jest kopułą
i może pomieścić 8000 ludzi.
W sali koncertowej Rogal Albert Hall organizowane są także imprezy sportowe.
Sala koncertowa ze swoimi organami o 9000 piszczałkach ma wspaniałą akustykę.
Sala koncertowa Rogal Albert podczas koncertu.
Sala koncertowa Rogal Albert.
Sala koncertowa mieści 8000 ludzi, choć może zmieścić więcej -
uniemożliwiają to względy bezpieczeństwa.
Sala koncertowa Rogal Albert jest także miejscem konferencji i odczytów naukowych.
Fragment widowni sali koncertowej Rogal Albert.
W pobliżu sali koncertowej The Rogal Albert Hall znajduje się Albert Memorial
pomnik ku czci męża królowej Wiktorii.
Fragment pomnika Albert Memorial z 1872 r.
