Południowe obszary współczesnej Szwecji (Skania) były częścią praojczyzny Germanów. W Średniowieczu północna i środkowa część kraju zasiedlona została przez plemiona północnogermańskich Normanów. W IX—XI wieku tutejsi wikingowie brali udział w wyprawach łupieżczych do różnych części Europy. W tym okresie rozpoczęło się tworzenie państwa szwedzkiego i jego chrystianizacja. W XII i XIII wieku nastąpił podbój Finlandii przez Szwedów. W 1397 r. zawiązała się Unia Kalmarska: Szwecji, Danii i Norwegii. W 1523 r. Gustaw I Waza doprowadził do usamodzielnienia się Szwecji pod władzą dynastii Wazów. Za jego panowania przyjęto luteranizm. W latach 1592—1599 Szwecja była złączona unią personalną z Rzeczpospolitą. Od 1561 r. trwała walka z Danią, Polską i Rosją o dominację w rejonie Morza Bałtyckiego. Udział w wojnie trzydziestoletniej w latach 1630—1648 doprowadził do uzyskania przez Szwecję zdobyczy terytorialnych i pozycji mocarstwowej. Po klęsce Karola XII w wojnie północnej (1700—1721 r.) doszło do utraty części terytorium, głównie na rzecz Rosji. Po śmierci Karola XII w 1718 r. nastąpił rozkwit parlamentaryzmu, przy jednoczesnym zmniejszeniu politycznych wpływów tronu. Era wolności dobiegła końca za panowania Gustawa III, który drogą zamachu stanu przywrócił władzę absolutną. Od 1818 r. władzę w Szwecji objęła dynastia Bernadotte. W drugiej połowie XIX w. i na początku XX w. nastąpiły w Szwecji duże zmiany ustrojowe. Powstały nowoczesne partie i rząd parlamentarny. W 1919 r. wprowadzone zostało na terenie całego kraju powszechne prawo wyborcze. W czasie I i II wojny światowej Szwecja była krajem neutralnym. Od 30 lat rządy sprawują socjaldemokraci z partii SAP.
Szwedzi są dzielnymi ludźmi miłośnikami przyrody. W ich kraju znajdują się ostatnie dzikie tereny w Europie. Zbudowali oni swoje bogactwo na zasobach naturalnych i mają głęboko zakorzenioną potrzebę pokoju i demokracji. Niewiele europejskich krajów ma tak zróżnicowane ukształtowanie terenu, oraz tak bogatą faunę i florę, jak Szwecja. Daleka północ jest krainą, gdzie latem słońce jest widoczne przez 24 godziny na dobę, ale zimą go nie ma. Góry i tundra są ojczyzną Lapończyków — hodowców reniferów. W lasach i na mokradłach żyją liczne łosie oraz wiele gatunków ptaków. Na południowym krańcu Szwecji ciągną się żyzne ziemie Skanii i regionu wielkich jezior. Wzdłuż granicy Szwecji z północną Norwegią biegnie łańcuch górski, w którym kilka szczytów przekracza wysokość 2000 m n.p.m. Powstał on, gdy lód, którym skuta była tu ziemia przez 10 tyś. lat, zaczął się cofać, a po drodze odciskał piętno na krajobrazie. Na północy kraju kilka lodowców z tamtej epoki dotrwało aż do naszych czasów.
Szwecja to kraj, w którym średnie zaludnienie to zaledwie 20 osób/km2 , każdy ma dla siebie dużo miejsca. W mało zaludnionych regionach leśnych, nieliczne miasta dzieli duża odległość. Obecnie 85% Szwedów mieszka w miastach, 2% pracuje w rolnictwie, a ponad milion przeniosło się do Ameryki. Zapotrzebowanie na siłę roboczą sprawiło, że imigracja przerosła rozmiarami emigrację. Napływ imigrantów nasilił się w końcu XX wieku, kiedy do Szwecji zaczęli docierać uchodźcy z konfliktowych rejonów świata. Dlatego obecnie jest to najbardziej zróżnicowany kraj skandynawski.
Szwedzi wysoko cenią demokrację i równouprawnienie. Szwecja jest monarchią konstytucyjną, gdzie rządy sprawuje demokratycznie wybrany parlament. Król, jako głowa państwa, nie ma władzy politycznej, ale uważa się go za ważnego przedstawiciela kraju w świecie.