Hajfa, zwana Bramą Izraela, jest trzecim co do wielkości miastem w kraju, a ze względu na położenie, zajmuje z pewnością miejsce pierwsze. Domy wspinają się od strony morza po szerokim zboczu góry Karmel, skąd roztacza się wspaniały widok na kopułę Świątyni Bahaii na miasto, dalej na port i błękitne morze.

            Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z III wieku n.e. , a w VII wieku Arabowie muzułmańscy najechali miasto i zrównali je z ziemią. W 1099 roku obok Hajfy przeszli krzyżowcy nie czyniąc szkód, gdyż Jerozolima była dla nich ważniejsza, ale chwila spokoju nie trwała długo. Kiedy zdobyto święte miasto, Frankowie skierowali się do Hajfy i zamknęli pierścień oblężenia. Po zdobyciu miasta, komu nie udało się zbiec, został zgładzony przez chrześcijańskich rycerzy. Wraz  z Jafą i Akką Hajfa w następnych dziesięcioleciach stała się dla krzyżowców jednym  z najważniejszych portów zaopatrzeniowych. W 1187 roku Saladyn odebrał miasto, a w 1191 roku Ryszard Lwie Serce znów tam wkroczył. Zadanie miał ułatwione, bo na rozkaz Saladyna zburzono mury obronne. Ludwik Święty polecił w 1252 roku, podobnie jak w Cezarei, odbudować te mury. Niestety, 14 lat później mamelucki sułtan Bajbar odbił Hajfę z powrotem dla Saracenów. Arabowie zniszczyli wszystko wzdłuż wybrzeża, aby nie dopuścić do powrotu chrześcijan. Hajfa stała się na wiele wieków małym portem rybackim, który jednak nazywano miejscem świętym ze względu na obecność Jaskini Eliasza, do której pielgrzymowali zarówno Żydzi, chrześcijanie, jak   i muzułmanie. Port w Hajfie znacznie się rozbudował w okresie panowania osmańskiego, dzięki eksportowi zboża. Rozpoczął się także powolny rozwój miasta. Na początku XIX wieku Hajfa stała się jednym z najważniejszych portów całego Bliskiego Wschodu. W 1869 roku religijni reformatorzy z niemieckiego Towarzystwa Templerów założyli tu własną dzielnicę i tu też cesarz Wilhelm II rozpoczął swoją podróż przez Ziemię Świętą. Dzięki otwarciu połączenia kolejowego  z Damaszkiem w 1904 roku oraz napływającym do kraju rzeszom osadników syjonistycznych, Hajfa stała się miastem przyszłości. Niemieccy Żydzi otworzyli tu wyższą uczelnię techniczną, która do dziś należy do najznaczniejszych instytucji naukowych Izraela. W latach trzydziestych zmodernizowano i powiększono port, w którym ponadto znalazł zakończenie rurociąg z ropą  z Iraku. Dzisiaj Hajfa jest nadal najważniejszą metropolią portowo - przemysłową Izraela. Ponad 250 tysięcy mieszkańców żyje w tym zielonym i sympatycznym wielkim mieście na zboczach Góry Karmel. W centrum ogrodu perskiego znajduje się śnieżnobiała i zwieńczona złotą kopułą Świątynia Bahai, górująca ponad miastem, znak rozpoznawczy Hajfy. Wielu wybitnych, pojawiających się na przestrzeni dziejów, założycieli różnych religii, uchodzi w oczach bahaistów za proroków: Mojżesz, Budda, Jezus, Zaratustra ( perski prorok), Mahomet. Założyciel zaś tego wyznania, Mirza Hussein Ali, nazwany  został Baha’ullah, co oznacza ''sława Boga''. Baha’ullah musiał z powodu swoich nauk religijnych uciekać z Persji i był więziony przez Turków osmańskich  w cytadeli Akki przez prawie 40 lat. Ostatnie lata życia spędził w domu pod Akką, gdzie zmarł  w 1892 roku i gdzie go pochowano. Religia bahaistyczna zaadoptowała wiele cytatów z Biblii  i Koranu, propaguje jedność Boga i jego proroków. Dąży w myśl swoich zasad do przyjaźni i zgody między ludźmi.  Środek świątyni zajmuje mauzoleum Mirzy Alego Muhammada, nazwana ''al Bab'', czyli ''Brama''. Ten męczennik religijny zapowiadał rychłe przyjście Baha’ullaha i został z tego powodu stracony w Persji w 1850 roku. W 1909 roku jego ziemskie szczątki przybyły do Hajfy. Dzisiejsza duża wspólnota bahaistyczna w Iranie jest przez władze państwowe prześladowana  w najbardziej brutalny sposób. Świątynia wzniesiona w latach 1948 - 1953 przez syna i następcę Baha’ullaha, łączy harmonijnie europejskie i orientalne formy stylistyczne. Nie oszczędzano na niczym. Ściany wyłożono włoskimi marmurami. 12 tysięcy dachówek pozłocono na gorąco w Holandii, a wspaniałe kolumny wykonano z różowego granitu. Niedaleko tego sanktuarium znajduje się archiwum bahaistyczne oraz zwieńczony kopułą Dom Sprawiedliwości, w którym obraduje najwyższe gremium przewodników religijnych.

Hajfa to gwarne miasto portowe, w którym Żydzi i Arabowie żyją we względnej harmonii.

Współczesna Hajfa jest trzecim co do wielkości miastem Izraela.

Najbardziej charakterystyczną budowlą jest sanktuarium bahaitów, zwieńczone

efektowną kopułą i otoczone przepięknym ogrodem.

Świątynia Bahai.

Targ owocowy w Hajfie

Jeden ze sprzedawców na targu.

Góra Karmel - tu ulokowały się luksusowe hotele i restauracje.

Kolejka linowa na szczyt góry Karmel.