Wiosną 1997 r. trzęsienie ziemi spowodowało zawalenie się fragmentu bazyliki, śmierć czterech osób oraz uszkodzenie kilku fresków. Zniszczenia nie były aż tak poważne, jak podawały światowe agencje informacyjne, ponieważ epicentrum znajdowało się w okolicach Colforito. Pozo nielicznymi rusztowaniami, trudno dziś natrafić na jakiekolwiek ślady trzęsienia ziemi. Żaden z ważniejszych fresków nie został uszkodzony. Po kilku latach intensywnych prac, przy międzynarodowej pomocy, wszystkie zabytkowe obiekty i wchodzące w skład bazyliki kościół dolny i kościół górny, są już udostępnione dla wiernych i turystów.

Św. Franciszek z Asyżu (1182-1226 r.) był założycielem zakonów franciszkańskich. Był on synem bogatego kupca i jako młodzieniec prowadził beztroskie życie. Marzył o rycerskiej sławie, chętnie więc wziął udział w 1202 r. w bitwie Asyżan z mieszkańcami sąsiedniej Perugi. Skończyło się to dla niego krótką niewolą i chorobą. Po powrocie do domu przeżył wielki przełom duchowy, zerwał z tym wszystkim co dotychczas było treścią jego życia i oddał się całkowicie Bogu. Usłyszawszy polecenie Chrystusa ukrzyżowanego" "Franciszku, idź odbuduj mój kościół, gdyż popada w ruinę", odrestaurował sam kilka zniszczonych kościołów w okolicy Asyżu. Pozbył się wszystkiego co posiadał i żył jak pustelnik. W 1208 roku w położonym koło Asyżu kościółku Matki Bożej Anielskiej, zwanym Porcjunkulą, uświadomił sobie, iż Bóg wzywa go do duchowej odnowy Kościoła. Środkiem do tego ma być ewangeliczne życie w ubóstwie i apostolstwo, na wzór Chrystusa i Apostołów. Odziany w zgrzebny habit, przepasany sznurem, zaczyna głosić słowo Boże. Przy tym nie zaniedbuje posługi miłosierdzia względem chorych, trędowatych - najbardziej wówczas cierpiących i opuszczonych. Dotychczas był sam, często niezrozumiały i wyśmiewany, teraz jednak zaczęli się do niego przyłączać coraz liczniejsi naśladowcy. W ten sposób stał się założycielem trzech zakonów : "Braci Mniejszych" 1209 r.), "Sióstr Klarysek" (1211 r.) i "Tercjarzy" (1221 r.). Św. Franciszek nie przyjął święceń kapłańskich, a jedynie diakonat. W skład wspólnoty jego naśladowców wchodzili zarówno kapłani, jak i świeccy. Apostołował we Włoszech i poza granicami. W 1219 r. udał się do Egiptu, gdzie wojska chrześcijańskie walczyły z muzułmanami o Ziemię Świętą. Franciszek kierując się nauką Ewangelii i pragnąc nawracać nie mieczem, ale słowem i przykładem, chciał odwieźć krzyżowców od przelewu krwi, lecz nie posłuchano go. Po przegranej przez chrześcijan bitwie pod Damiettą otrzymał pozwolenie na udanie się do obozu przeciwnika, gdzie został przyjęty przez sułtana z szacunkiem jako Mąż Boży. Pragnąc ożywić w ludziach miłość do Chrystusa, w noc Bożego Narodzenia 1223 r. urządził w Greccio pierwszy żłobek. W połowie września 1224 r. modląc się na górze Alwernii, otrzymał stygmaty, czyli rany Męki Chrystusowej. Zmarł 3 października 1226 r. w Porcjunkuli. W dwa lata później został wyniesiony na ołtarze.

Św. Franciszek pozostawił po sobie kilkanaście różnych pism, a wśród nich "Regułę" dla zakonu "Braci Mniejszych" i słynną "Pieśń Słoneczną. W 1980 r. Jan Paweł II ogłosił go patronem ekologów, zabiegających o ochronę naturalnego środowiska człowieka. Św. Franciszek cieszy się wciąż powszechnym szacunkiem, sympatią i miłością, nie tylko wśród katolików, ale także ze strony chrześcijan innych wyznań, a nawet nie-chrześcijan. Bez niego również i w dzisiejszym świecie byłoby mniej miłości, wiary i nadziei w miłosierdzie Stwórcy. Prace przy budowie Bazyliki św. Franciszka zostały rozpoczęte w 1228 r., zaledwie dwa lata po śmierci Świętego. Skalisty i nierówny teren, wznoszący się nad doliną potoku Tescio, ofiarowany został Zakonowi Braci Mniejszych przez mieszkańców Asyżu. Teren ten wpisany jest w księgach wieczystych jako własność papieża Grzegorza IX,  gdyż Reguła franciszkańska zabrania posiadania im jakiejkolwiek własności. Z zapisu notarialnegowynika więc, że kościół i klasztor należą do Watykanu. Miejsce, które w tamtych czasach nazywane było PiekielnymSzczytem ponieważ wykonywane tu były wyroki śmierci, zamieniło się w Rajskie Wzgórze, jako że przechowywane są tutaj śmiertelne szczątki św. Franciszka. Autorem projektu był przełożony generalny Zakonu brat Eliasz Bombarone. Wielka energia brata Eliasza, entuzjazm robotników i aktywny udział wszystkich mieszkańców Asyżu umożliwiły wykończenie kościoła dolnego w 1230 r - zaledwie w dwa lata po kanonizacji św. Franciszka. W 1754 r. papież Benedykt XIV nadał świątyni tytuł "bazyliki patriarchalnej". Jest to dwupoziomowa bazylika z kryptą i stanowi jedno z najwspanialszych osiągnięć sztuki włoskiej. Podwójne wejście we wspaniałym portalu z XIV w. wprowadza do majestatycznego atrium, w połowie którego, po lewej stronie, otwiera się główna nawa bazyliki dolnej. W tej części bazyliki znajdują się trzy kaplice: św. Sebastiana, św. Antoniego Pustelnika i św. Katarzyny. Następnie przechodzi się do wielkiej nawy, posiadającej po obu stronach kaplice o podwyższonym poziomie, zbudowane w XIV w. Niskie sklepienie i półmrok miejsca stwarzają atmosferę skupienia, która zachęca do modlitwy. W połowie nawy znajduje się zejście do grobu św. Franciszka. Kaplica Grobu św. Franciszka jest sercem Sanktuarium.

W przeciwieństwie do Kościoła Dolnego, Kościół Górny jest jednonawowy z krótkim transeptem. W kościele tym - w stylu gotyckim - łączy się w doskonałej harmonii cały splendor religijności i sztuki. Znajdują się tu liczne freski malarzy Szkoły Rzymskiej, przedstawiające sceny z życia Matki Bożej. Freski w transepcie prawym przedstawiają sceny z życia św. Piotra i Pawła, natomiast w lewym umieszczone są sceny z Apokalipsy. W nawie głównej znajduje się 28 fresków przedstawiających sceny z "Legendy św. Franciszka". Chór został wykonany z drewna w latach 1491 - 1501r przez Dominica Indovini z San Severino.

W drodze do Bazyliki św. Franciszka

Widok na Asyż - Błogosławione miasto Franciszka

Klasztor franciszkanów wzniesiono na Wzgórzu Piekielnym, miejscu straceń.

Za sprawą Franciszka miejsce to zmieniło nazwę na Wzgórze Rajskie.

Bazylika św. Franciszka w Asyżu

Bazylika św. Franciszka - widok z dziedzińca.

Kampanile w Asyżu - charakterystyczne wieże

dzwonnice włoskich kościołów.

Zwiedzanie Sanktuarium w Asyżu.

Zwiedzanie Sanktuarium w Asyżu.

Rodzice św. Franciszka.

W Bazylice św. Franciszka w Asyżu

Przed wejściem do klasztoru w Asyżu.

Bliźniaczy portal kościoła dolnego

Bazylika św. Franciszka - Kościół dolny.

 

Ołtarz w Bazylice św. Franciszka w Asyżu.

(Kościół dolny)

  

Bazylika św. Franciszka - Kościół górny.

(Ściany zdobią freski Giotta i Cimabuego)

 

Detal portalu kościoła dolnego Bazyliki św. Franciszka

 

Ojciec Franciszka wydziedzicza syna w obecności biskupa Asyżu, Gwidona.

Franciszek zwraca mu swoje szaty i wyrzeka się wszystkiego.

(Fresk w górnym kościele Bazyliki św. Franciszka w Asyżu).

 

Św. Franciszek otrzymuje stygmaty - Giovanni Battista Tiepolo (1696 - 1770 r.).

Zanim papież Honorariusz III zatwierdził "Regułę" Franciszkańską,

miał proroczy sen, w którym Franciszek uratował Kościół.

(fresk Benozo Gozzoli)

 

Św. Klara wraz z innymi mniszkami z Klasztoru św. Damiana żegna zmarłego Franciszka.

(Fresk "Płacz klarysek" - Giotto di Bondone w górnym kościele Bazyliki św. Franciszka)

Św. Franciszek dzieli się z potrzebującymi wszystkim co miał.

W ten sposób wytyczył kierunek swoim współbraciom w zakonie

franciszkańskim.

[Malował Giotto di Bondone (ok.1266-1337 r.) w górnym kościele]

  

Odnaleziony w 1818 r. grobowiec św. Franciszka znajduje się

W dolnym kościele Bazyliki św. Franciszka w Asyżu.

 

3 stycznia 1998 r. Jan Paweł II modlił się przy grobie św. Franciszka.

(Po wielkim trzęsieniu ziemi, jakie nawiedziło Asyż).

W drodze do klasztoru w Asyżu

 

Konwent o.o. Franciszkanów w Asyżu

Dziedziniec klasztoru Sykstusa IV

Zejście do klasztoru

  

Rozeta w fasadzie kościoła górnego Bazyliki św. Franciszka w Asyżu.

 

Refektarz w klasztorze św. Damiana wygląda dziś tak samo, jak za czasów

 św. Klary. Przy jej miejscu zawsze stoi wazon z kwiatami.